Osmanlı dış borçları, Osmanlı İmparatorluğu’nun çeşitli dönemlerinde yabancı devletlerden veya finans kuruluşlarından aldığı borçlardır. Bu borçlar genellikle modernleşme çabaları, altyapı projeleri veya savaş masrafları gibi büyük ölçekli projeler için kullanılmıştır. Osmanlı Devleti, özellikle 19. ve 20. yüzyıllarda dış borçlanmaya daha fazla başvurmuştur.

Osmanlı’nın dış borçları, 19. yüzyılın ortalarından itibaren artmaya başlamıştır. Tanzimat Dönemi’nde başlayan modernleşme çabaları ve altyapı projeleri için yabancı finansman ihtiyacı doğmuştur. Bu dönemde Osmanlı Devleti, ilk kez Fransa ve İngiltere gibi Avrupa devletlerinden borç almıştır.

• Osmanlı İmparatorluğu’nun dış borçları 19. yüzyılın ortalarında başlamıştır.
• İlk büyük dış borç 1854 yılında Kırım Savaşı sırasında alınmıştır.
• Daha sonra 1863 yılında, Osmanlı İmparatorluğu’nun mali durumunu düzeltmek amacıyla İngiltere’den ikinci bir dış borç alınmıştır.

Osmanlı’nın toplam dış borcu, farklı dönemlerde farklı miktarlarda değişiklik göstermiştir. Ancak tahminlere göre Osmanlı İmparatorluğu’nun toplam dış borcu yaklaşık olarak 178 milyon altın lira civarındadır.

1. Osmanlı’nın toplam dış borcu 1914 yılı itibarıyla 978 milyon altın liradır.
2. Bu dış borcun büyük bir kısmı, 1854-1875 yılları arasında Osmanlı Devleti’nin Kırım Savaşı, Girit İsyanı ve 93 Harbi gibi olaylar nedeniyle yaptığı harcamalardan kaynaklanmaktadır.
3. Osmanlı, dış borçlarını çoğunlukla Batılı devletlerden almıştır. Özellikle İngiltere, Fransa ve Almanya gibi ülkeler Osmanlı’ya borç vermiştir.
4. Dış borçlar, Osmanlı’nın ekonomik durumunu olumsuz etkilemiş ve ülkenin bağımsızlık ve egemenlik sorunlarını daha da derinleştirmiştir.
5. Osmanlı’nın dış borçlarının geri ödenmesi için çeşitli anlaşmalar yapılmış ve bu anlaşmalar çerçevesinde bazı vergi gelirleri yabancı devletlere devredilmiştir.

Osmanlı’nın dış borçlarını çeşitli yabancı devletler ve finans kuruluşları vermiştir. Bu borç verenler arasında Fransa, İngiltere, Almanya, Hollanda ve İtalya gibi Avrupa devletleri bulunmaktadır. Ayrıca Osmanlı Devleti, bazı durumlarda özel bankalar veya uluslararası kredi kuruluşlarından da borç almıştır.

Osmanlı’nın dış borçları, çeşitli amaçlar için kullanılmıştır. Bunlar arasında modernleşme projeleri, demiryolu inşaatları, liman geliştirme çalışmaları, askeri harcamalar ve kamu hizmetlerinin finansmanı yer almaktadır. Dış borçlar, Osmanlı İmparatorluğu’nun ekonomik ve sosyal gelişimine katkıda bulunmuştur.

Osmanlı’nın dış borçları modernizasyon projeleri, altyapı geliştirme, askeri harcamalar ve savaş masrafları gibi alanlarda kullanılmıştır.

Osmanlı’nın dış borçlarının geri ödemesi, genellikle faizli krediler veya anlaşmalarla yapılmıştır. Osmanlı Devleti, borç veren ülkeler veya finans kuruluşlarıyla geri ödeme koşullarını belirleyen anlaşmalar imzalamıştır. Geri ödemeler genellikle altın veya döviz cinsinden yapılmıştır.

Osmanlı’nın dış borçlarının geri ödemesi ticari anlaşmalar, vergi artışları ve mali reformlar aracılığıyla yapılmıştır.

Osmanlı’nın dış borçlarının etkisi, ekonomik ve siyasi açıdan karmaşık bir etkiye sahip olmuştur. Borçların yüksek faiz oranları ve geri ödeme zorlukları, Osmanlı İmparatorluğu’nun mali durumunu zorlamış ve ekonomik sıkıntılar yaşanmasına neden olmuştur. Ayrıca, dış borçlar Osmanlı Devleti’nin bağımsızlık ve egemenlik alanında bazı kısıtlamalara tabi olmasına yol açmıştır.

Osmanlı’nın dış borçları, I. Dünya Savaşı’ndan sonra azalmaya başlamıştır. Savaş sonrası Osmanlı İmparatorluğu’nun parçalanması ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasıyla birlikte yeni bir ekonomik politika izlenmiş ve dış borçların azaltılması hedeflenmiştir.